Κούλια του Θεοδωράκη Γρίβα

Κτίστηκε το 1820 από τον Θεοδωράκη Γρίβα. Αποτελείται από δύο μέρη, από το νότιο-ανατολικό (πιο παλαιά κατασκευή) και το βόρειο-δυτικό (νεότερη κατασκευή) . Στο παλαιό μέρος (σημερινή ιδιοκτησία Μαίρης Παπανικολή) υπάρχει μια επιβλητική είσοδος.

Ο Θεοδωράκης Γρίβας ήταν ο τέταρτος γιος του Δημητρίου ή Δράκου Γρίβα, γενικού  αρχηγού των ελληνικών ταγμάτων στην Κέρκυρα στα χρόνια της Γαλλικής (Δημοκρατικών και Αυτοκρατορικών) και Ρώσικης κυριαρχίας του νησιού.

Γεννήθηκε στην Πάργα ή την Πρέβεζα το 1797.  Η μητέρα του ήταν η Πρεβεζάνα Θεοδώρα Γιαννίτση, θεία του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Τον πατέρα του, Δράκο Γρίβα τον δηλητηρίασε ο Αλή Πασάς. Οι Γριβαίοι αρματολοί της Ακαρνανίας, ήταν απόγονοι (παραφυάδα) της γνωστής ισχυρής αρβανίτικης οικογένειας των Μπούα.

Ο Θεοδωράκης αφού φυλακίστηκε για 6 μήνες στην αυλή του Αλή Πασά το 1816, γλύτωσε τον απαγχονισμό και στη συνέχεια εντάχθηκε στους σωματοφύλακες του Αλή.

Γρήγορα μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, και ξεκινά μια περιπετειώδης ζωή γεμάτη μάχες και δόξα.

Πήρε μέρος στην πολιορκία του Βραχωρίου το Μάιο του 1821, στην πολιορκία της Μονής Γηροκομειού της Πάτρας το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου, στη μάχη του Πέτα τον Ιούνιο του 1822, , στη μάχη του Μακρυνόρους,  του Λουτρακίου Βόνιτσας, του Αετού. Χάρις σ’ αυτή τη νίκη στον Αετό στις 19 Ιουνίου του 1822 καθυστέρησε τις ορδές του Κιουταχή (7.000 στρατός) που  κατέβαιναν στο Μεσολόγγι που ήταν τότε αφύλαχτο.

Αναζητά βοήθεια από την Πελοπόννησο και  φέρνει 2000 άνδρες στο Μεσολόγγι με τους Κ. Δεληγιάννη, Πετρ. Μαυρομιχάλη, Α. Ζαιμη, Α. Λόντο. Η πόλη σώζεται και του απονέμουν τον τίτλο του στρατηγού σε ηλικία μόλις 25 ετών,  μαζί με τους Τζαβέλλα, Καραϊσκάκη, Μακρή και Ράγκο

Παίρνει μέρος στην 1η πολιορκία του Μεσολογγίου, στη μάχη του Αχελώου και στη Λεπενού.

Εξυμνείται από τον Σολωμό και τον Σούτσο.

Τον πολιορκούν στη μάχη της Κατοχής οι Μποτσαραίοι, ο Μακρής, κ.λ.π. Συκοφαντείται από τον Μαυροκορδάτο.

Πηγαίνει στην Πελοπόννησο μισθοφόρος του Κολοκοτρώνη, αρχικά γίνονται φίλοι και μετά εχθροί άσπονδοι. Πηγαίνουν στο Ναύπλιο. Φυλακίζονται στην Ύδρα.  Με  πλοία του Μιαούλη επιχειρεί να φέρει εφόδια στο αποκλεισμένο Μεσολόγγι, χωρίς επιτυχία.

Παντρεύεται τη χήρα του δολοφονημένου Πάνου Κολοκοτρώνη Λενιώ το 1826, (κόρη της Μπουμπουλίνας) στην Ύδρα με κουμπάρο τον Κουντουριώτη.

Ο Ιμπραήμ του προσφέρει 10 εκατομμύρια γρόσια να παραδώσει το φρούριο του Ναυπλίου το Σεπτέμβρη του 1826. αλλά φυσικά αρνείται.

Παραδίνει τα κλειδιά του Ναυπλίου στον Καποδίστρια τον Ιανουάριο του 1828. Παίρνει μέρος στην Εθνοσυνέλευση του Άργους το 1832 ως πληρεξούσιος όπλων Δυτικής Ελλάδος.

Τάσσεται υπέρ του Κωλλέτη και κατά του Κολοκοτρώνη στον εμφύλιο της Πελοποννήσου. Καταλαμβάνει την Κόρινθο, τα Μέγαρα και το Ναύπλιο τον Μάρτη του 1832. Ο Κολοκοτρώνης στρέφεται εναντίον του.

Γυρίζει στην επαρχία του στο Ξηρόμερο στην Περατιά και παίρνει μέρος στην εμφύλια μάχη στο Αγγελόκαστρο ενώ πολιορκεί και καταλαμβάνει το Αιτωλικό

Με τον ερχομός του Οθωνα το 1833  φυλακίζεται με τους Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα στο Ναύπλιο χωρίς δίκη. Γίνεται η δίκη του Κολοκοτρώνη, ακολουθούν Αναταραχές και αποφυλακίζονται.

Το 1833-35 γυρίζει πάλι στην Κούλια του στην Περατιά με την σύζυγό του, Λενιώ, η οποία πεθαίνει από φίδι.

Το 1836 πηγαίνει στην Αθήνα, περνά από στρατοδικείο, αθωώνεται και στέλνεται εξόριστος στη Σύρο. Εκεί γνωρίζει τον Κανάρη και ξεχειλίζει η οργή του κατά του Όθωνα. Γίνονται τρεις απόπειρες δολοφονίας του από βασιλικούς.

Εκλέγεται βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και παίρνει μέρος στη ψηφοφορία για το Σύνταγμα το 1844. Ορίζεται Γενικός Επιθεωρητής Στρατού.

Το 1850 εκλέγεται για δεύτερη  φορά βουλευτής και παντρεύεται στο Μεσολόγγι την Περσεφόνη Στάμου Στάικου. Λίγο αργότερα όμως την διώχνει από το σπίτι για λόγους που δεν είναι ξεκάθαροι και εκείνη μένει σε δεύτερη Κούλια που έχει την ονομασία Κούλια Στάικου, στην Περατιά.

Στα πλαίσια του Ρωσωτουρκικού – Κριμαϊκού πολέμου το 1854 ξεσπά επανάσταση στην Ήπειρο όπου παίρνει μέρος. Στη μάχη του Κουτσελιού είναι ο νικητής, αλλά στη μάχη Μετσόβου ο ηττημένος.

Ο μοναχογιός του από τη Λενιώ, Δημητράκης, ως στρατιωτικός παίρνει μέρος στα Ναυπλιακά τον Φεβρουάριο του 1862 κατά των Βαυαρών και του  Όθωνα.

Τον Οκτώβριο του 1862 ο Θεοδωράκης κάνει κίνημα-επανάσταση κατά του Όθωνα στη Βόνιτσα, με σύνθημα: «ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΤΩ Ο ΟΘΩΝΑΣ». Το δημοτικό τραγούδι «Γρίβα μ΄ σε θέλει ο βασιλιάς ούλος ο κόσμος και ντουνιάς …..» σ’ αυτόν αναφέρεται.

Αρρωσταίνει από πνευμονία ή δηλητηρίαση και πληροφορείται στο Μεσολόγγι την έξωση του Όθωνα.

Πεθαίνει στο Μεσολόγγι στις 24 Οκτωβρίου του 1862.  Η εξόδιος ακολουθία γίνεται στον Αγ. Σπυρίδωνα και κηδεύεται στο Ηρώον, πίσω από τον ανδριάντα του Λόρδου Βύρωνα, ενώ ακούστηκαν 101 κανονιοβολισμοί, και κηρύχτηκε  στην πόλη, τριήμερο πένθος.

Ήταν μια ισχυρή προσωπικότητα, λαοφιλής, ευφυέστατος, ρήτορας, ικανότατος στρατιωτικός.

Ο γιος του Δημητράκης απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων, (γεννήθηκε το 1829) αρχίζει την πολιτική δράση το 1863. Υπηρετεί 6 φορές σαν υπουργός στη μεσοβασιλεία, παραδίδει την είδηση εκλογής στον βασιλιά Γεώργιο τον Α΄ μαζί με τον Κανάρη (πήγε τριμελής επιτροπή στην Κοπεγχάγη). Αυτοεξορίζεται στη Ιταλία, τη Γαλλία, την Αγγλία και πεθαίνει στη Μασσαλία το 1889. Ο τάφος του είναι στη Βόνιτσα.

Το υλικό αντλήθηκε από:

• https://www.aixmi-news.gr/